Hongerig, dorstig en uitgeput checken we in bij Ecocamp Schachenhorn. We zetten ons kamp op onder een wilg. Hoe gemakkelijk is dat. Vier steunen uitschuiven, klaar. Als het donker wordt, zet ik de mopshond met een schuldig geweten in de camper. Maar Holly is opgewonden: als hond is het principe van de slaapgrot voor haar meteen logisch. Later klim ik samen met haar in ons slakkenhuis. Met lakens, grote dekens en een slaapzak gaan we goed voorbereid de nacht in. Ook al daalt de temperatuur onder de tien graden, onze grot voelt warm, droog en gezellig aan. Het bed is niet te hard of te zacht. Alles prima. Holly snurkt toegewijd. Het was een goed idee om over de Bodanrück te rijden, want ik ben uitgeput en val snel in slaap.
Vier uur. Het is niet alleen de mopshond die uit zijn slaap ontwaakt. Het trommelt, kraakt, kraakt. Wat is er? Het regent. Het klinkt alsof we vastzitten in een popcornmachine terwijl deze draait. Ik denk aan hevige regen. Maar het miezert gewoon, merk ik als ik naar het toilet ga. Wat een klankbord is dit slakkenhuis.
De volgende dag vergezelde de lichte regen ons voortdurend. Ik kijk uit naar de tweede route, die mij zonder hellingen rechtstreeks naar de oever van het meer en naar huis brengt.
Mijn hond houdt van wandelen in de regen. Maar ze protesteert als ze in de regen moet fietsen. Nu is ze blij dat ze in het rollende hol kan blijven. Als ik in eerste instantie controleer of het ondanks het geluid wel goed met haar gaat, kijkt ze maar even op van haar nest. Mijn mopshond is extreem mobiel in deze minicamper.
Ik fiets vrolijk over lege fietspaden. In gedachten prijs ik het Bodenmeer-fietspad en ook de regen, want er komt geen fietser mijn kant op. Zo rol ik langs de bezienswaardigheden van het meer van Überlingen: de oude binnenstad van Überlingen, de bedevaartsbasiliek van Birnau en het paaldorp. Om een foto te maken van de minicamper met de paalwoningen op de achtergrond waag ik me naar de kant. Ik heb deze manoeuvre echter verkeerd ingeschat. Ik kan het team niet langer op eigen kracht terugduwen. Een voorbijganger helpt graag. Bedankt. In Meersburg op de veerboot stappen is een fluitje van een cent. Met uitzicht op het meer en de eeuwig mooie ervaring van het nemen van de veerboot naar Konstanz loopt mijn avontuur ten einde.
Conclusie: De i:woody fietscamper heeft zich bewezen. Het is ook geschikt voor een kleine, niet al te sterke vrouw. In ieder geval voor een mopshond. Alleen de Bodanrück zou een volgende keer beter met een motor aangepakt kunnen worden. Anders kom ik graag op elk moment terug.
PS Gudrun is de PR-liefhebber van het ECOCAMPING-team! :-)
